Τί είδους Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλουμε;

Τι είδους Τοπική Αυτοδιοίκηση Θέλουμε;

Ανεξάρτητη ή Εντολοδόχο;

Ένα από τα κεντρικά ερωτήματα των προσεχών Αυτοδιοικητικών Εκλογών είναι τι είδους Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλουμε;

Θέλουμε Τοπική Αυτοδιοίκηση, με προτεραιότητες και ενδιαφέροντα το καλό του Δήμου και την επίλυση των προβλημάτων του; Ανεξάρτητη – όχι στα λόγια – από «χρώματα και κόμματα» ή Εντολοδόχο κομμάτων; Για «μέτρημα των κουκιών» (ή των σταυρών), καταμέτρηση δύναμης του κομματικού ακροατηρίου, θριαμβολογία νίκης έναντι των πολιτικών αντιπάλων το βράδυ των εκλογών και συνέχιση μετά τις εκλογές της απάθειας, της απραξίας, της απουσίας από τα προβλήματα και τους Δημότες;

Είναι μάλλον της μόδας απ΄ ό,τι φαίνεται να δηλώνουν όλοι ανεξάρτητοι ή να μας λένε «ε, δεν προερχόμαστε και από παρθενογένεση» (sic).

Ναι κύριοι, δεν προερχόμαστε «από παρθενογένεση», αλλά δεν «είμαστε και παιδιά του κομματικού σωλήνα» in vitro δημιουργηθέντα.

Δεν είμαστε αντίθετοι στα κόμματα και στον θεσμικό τους ρόλο, στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Πιστεύουμε σ’ αυτά και όλοι μας έχουμε τις προσωπικές μας απόψεις και θέσεις, τα «πιστεύω» μας.

Όταν όμως ερχόμαστε στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στο επίπεδο του Δήμου, της «γειτονιάς» με τα προβλήματά της, εκεί πρέπει να μιλάμε με την κομματική ταυτότητα ή να την αφήνουμε απ’ έξω, και να επικεντρωθούμε στα προβλήματα των πολιτών, των Δημοτών, των γειτόνων μας;

Θέλουμε ο Δήμαρχος να νοιάζεται για τους Δημότες σε πρώτη προτεραιότητα ή να υπακούει σε κομματικές εντολές και κομματική γραμμή, βάζοντας αυτές σε προτεραιότητα, πάνω από τα συμφέροντα και τις ανάγκες των Δημοτών του;

Θέλουμε Δήμαρχο και Δημοτικούς Συμβούλους «παλιάς κοπής»;

Αυτούς που περιμένουν το τηλεφώνημα για να πάρουν γραμμή τι να λένε, πως να το λένε και που τους λένε ποιο είναι το συμφέρον του Δήμου και των Δημοτών;

Θέλουμε η επιλογή τους να είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων των κομματικών γραφείων, με τα χρίσματα, με τις διασπάσεις, την «καμαρίλα», τα αλληλομαχαιρώματα, τις κλίκες;

Είναι βέβαιο ότι οι πολίτες, οι Δημότες δεν τα θέλουν πια αυτά.

Δεν θέλουν Δήμαρχο και Δημοτικούς Συμβούλους που ανακυκλώνονται εδώ και 20ετία, οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Τι παραπάνω έχουν πλέον να δώσουν αυτοί;

Ό,τι είχαν να δώσουν στο Δήμο το έδωσαν.

Άλλοι επιτυχημένα, άλλοι λιγότερο επιτυχημένα, άλλοι πλήρως αποτυχημένα, άλλοι «φεσώνοντας» το Δήμο, αγνοώντας τα στοιχειώδη οικονομικά, που ακόμη κι ένας θυρωρός πολυκατοικίας γνωρίζει και φέρνει σε πέρας κάθε μήνα, άλλοι αυξάνοντας υπέρμετρα τα δημοτικά τέλη μέσα στην κρίση, αγνοώντας τις ανάγκες των πολιτών και το πως τα φέρνουν βόλτα, άλλοι ξημεροβραδιαζόμενοι απλά στα καφενεία και βλέποντας τους Δημότες σαν «κουκιά», βαρόνοι του τίποτα, χωρίς γνώσεις, ποιοτικά χαρακτηριστικά ή περιεχόμενο.

Έρχονται λοιπόν να μας πουν τώρα «ναι, ναι κι εμείς είμαστε Ανεξάρτητοι, δεν βγήκαμε εξ άλλου από παρθενογένεση».

Τι Ανεξάρτητοι είστε κύριοι;

Τι θα αποφασίσετε όταν τα κομματικά επιτελεία, που σας έχρισαν υποψηφίους δημάρχους, σας πουν θα κάνεις αυτό ή το άλλο;

Πού θα είναι σε θέση να σας τραβήξουν το χαλί και να σας πάρουν πίσω τους Δημοτικούς σας Συμβούλους, που τα κομματικά επιτελεία θα έχουν σταυροδοτήσει και εκλέξει κι εσείς θα είστε οι όμηροι με τον τίτλο του Δημάρχου;

Ποιοι από εσάς είναι πραγματικά Ανεξάρτητοι και όχι Εντολοδόχοι;

Ποιοι είναι αυτοί που λένε ότι είναι και προσπαθούν από την άλλη να κρύψουν ότι είναι το τάδε ή το δείνα κόμμα, που τους στηρίζει ή ακόμη χειρότερα που τους έχρισε, που τους διόρισε, που θα κουνάει αργότερα τα νήματα της μαριονέττας;

Οι Δημότες ενηλικιώθηκαν. 20 χρόνια τώρα αναμασώνται «λύσεις», χωρίς λύση για το Δήμο. Με τα ίδια πρόσωπα «παλιάς κοπής».

Χρησιμοποιώντας το εδάφιο της Καινής Διαθήκης «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά».

Δεν μπορούν τα «παιδιά του κομματικού σωλήνα», οι βαρόνοι του χθες, οι Εντολοδόχοι των διαφόρων χρωματιστών χαρτοπόλεμων να προσποιούνται ότι είναι Ανεξάρτητοι. Δεν μπορούν να έχουν δύο Αφέντες, «δύο κυρίους».

Ή τους Δημότες λοιπόν και τον Δήμο ή τον Εντολέα τους (το κόμμα που τους στέλνει να πάρουν το Δήμο και να μετρήσουν τα κουκιά).

Οι πολίτες της Λυκόβρυσης – Πεύκης γνωρίζουν ότι θα πρέπει να επιλέξουν ανανεωτικά, ανεξάρτητα, υποψηφίους με παρουσία και γνώσεις, με γνώμονα τον εκσυγχρονισμό, το πέρασμα στον 21^ο αιώνα, με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, με συναινετικές προσεγγίσεις, όπως η απλή αναλογική επιβάλλει, αλλά στην ουσία και όχι κατ’ επίφαση. Η συναίνεση μπορεί να επιτευχθεί αν αποφασίζονται οι λύσεις στη Λυκόβρυση – Πεύκη και όχι σε κάποια «κεντρικά» γραφεία, σε όροφο ή υπόγεια, με φως ή σκοτεινά.

Το κουρασμένο χθες είναι καιρός να πάει στο σπίτι του.

Το χρωματιστό, «χαμαιλεοντικά» «νέο» επίσης.

Καιρός είναι η Λυκόβρυση – Πεύκη να δώσει επιλογές και λύσεις για τη Λυκόβρυση – Πεύκη κατά απόλυτη προτεραιότητα.

Γιατί «ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ»!

Με εκτίμηση

Γιώργος Παπαδόπουλος
Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος

Μηχανολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Λυκόβρυση – Πεύκη 2020
gdpapadopoulos@gmail.com
www.facebook.com/GDP.lp2020